Τι με λες Τώρα

Έσφιξαν οι ζέστε λένε μερικοί, δεν πειράζει ας σφίξουν λέμε, καλό θα μας κάνει μπας και ξεστραβωθούμε λίγο εδώ στο Ελλαδιστάν.
Έχω πολύ καιρό να δω ειδήσεις, και καλύτερα πιστεύω, κάτι πήρε το αυτή μου ότι το περασμένο Σ/Κ παντρεύτηκε η Πεγκυ Ζήνα – μεγια της και χαρά της – αν και άκουσα ότι τα ΜΜΕ μας τα έπρηξαν κανονικά με ζωντανές συνδέσεις, ανταποκρίσεις, τι χρώμα σώβρακο φόρεσε ο Ψινακης, η Θελξη κτλ κτλ. Ρε δεν μας παρατάτε λέω εγώ; Ασχοληθείτε με τα προβλήματα του κόσμου και αφήστε τους γάμους εκεί που ανήκουν – σε αυτούς που παντρεύονται – τι με ενδιαφέρει εμένα τι έκανε η Ζηνα την νύχτα πριν τον γάμο της;
Πάμε και για εκλογές λένε. Ε και τι θα γίνει; Το πολύ πολύ να φύγει ο ένας κλέφτης και να μπει ο άλλος στην θέση του, τα ιδία παντελή μου τα ιδία παντελάκη μου. Μόλις ακούς πολιτικό να μιλήσει και να δίνει υποσχέσεις ήρθε η ώρα να αλλάξεις κανάλι, να πας στο πάρκο, να δεις καμιά ταινία, να βγεις με την οικογένεια σου, αλλά και να βγεις πάλι θα σε πιάσει η κατάθλιψη γιατί θα δεις τα χάλια μας εκεί έξω στον δρόμο και θα πάθεις κάνα εγκεφαλικό με αυτά που βλέπεις, άνθρωποι – συμπολίτες μας να ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν κάτι να φανέ, να βρουν κάνα ρούχο να βάλουν, και μετά θα δεις τους κκ. αθηναίους και μη με τα πολυτελή τους SUV/Cabriole να διασχίζουν την κηφισίας με 200 χλμ/ώρα λες και τους κυνηγά ο χάρος. (εκεί στην διασταύρωση Αλεξάνδρας/Κηφισίας σας περιμένει άντε τρέχτε ηλίθιοι!)
Με το άλλο θέμα μεγάλο είναι οι ταρίφες, ρε τι βλαμμένη φάρα είναι αυτή; Που τα βρήκαν τα διπλώματα; Στο Carrefour; Προχθές ερχόμουν στην δουλεία και πάω να μπω στον παράδρομο για να φτάσω σαν καλό παιδί στην δουλεία μου, και έρχεται ένας μέσα στο παράδρομο με τουλάχιστον 80 χλμ/ώρα παραβιάζοντας το στοπ που είχε και παραλίγο να με σκοτώσει ο βλαμμένος (είδατε πως κρατώ επίπεδο στην γλωσσά;). σταματήσει ο εν λόγο κύριος (πως το έπαθε) στην έξοδο του παράδρομου και έρχομαι εγώ από πίσω του, ρίχνοντας τα κατάλληλα γαλλικά μπινελικια – και αρχίζει αυτός να μου στολίζει ότι μπορείτε να φανταστείτε. Ε δεν κρατήθηκα και το όμορφο μου μαύρο κράνος έγινε ένα με το παρμπρίζ τις Mercedes του.
Την περασμένη εβδομάδα ένα φιλαράκι μου έστειλε ένα email με αφορμή ένα παλιότερο μου post εδώ, οφείλω να τον ευχαριστήσω για την ευχή που μου έδωσε, με τίμησε πραγματικά! Να'σαι καλά βρε!!!!

Αυτά τα λίγα για τώρα – αργότερα θα έχω κάτι για το μωρό μου που αγαπώ και λατρεύω πραγματικά και χωρίς αυτήν δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα (εκτός από δυο μέρες άυπνος – που δεν φταίει αυτή για αυτό)